อ่านสมุดบันทึก เขียนบรรยายด้วยลายมือเธอ
เขียนถึงเขา ถึงคนรักเก่าว่าเธอคิดถึงเขาไม่เคยลืม
มองข้างในกระเป๋า เธอยังมีรูปเขาซ่อนอยู่
รูปที่เธอเคยเคียงคู่ ยิ้มหัวเราะด้วยกัน
ความเป็นจริงส่วนลึก เธอยังคิดถึงเขาทุกวัน
ทั้งที่ใจสั่น ฉันต้องทำใจ ฉันต้องทน . . . เย้
ฉันรู้ ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันซักวัน . . .
นานแค่ไหนก็รอ
ปิดสมุดบันทึก ทิ้งเรื่องราวของเธอและเขา
ทิ้งให้มันเป็นเรื่องเก่า ให้เวลามันพาให้เลือนไป
รูปเก่าในกระเป๋า อีกไม่นานคงจางซีดไป
นับคืนวันเพื่อเริ่มใหม่ วันที่เราได้รักกัน
แต่ความเป็นจริงส่วนลึก เธอยังคิดถึงเขาทุกวัน
ทั้งที่ใจสั่น ฉันต้องทำใจ ฉันต้องทน . . . เย้
ฉันรู้ ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันซักวัน . . .
นานแค่ไหนก็รอ
คงจะมีวันนั้น มันจะมีวันนั้นจริงๆใช่ไหม
ฉันรู้ ว่าฉันไม่ใช่เขา ไม่เคยจะมาแทนที่ใคร
แค่ที่พักพิงใจชั่วคราว
มองเธอด้วยใจท้อแท้ ทุกข์ทนในความปวดร้าว
แค่รอว่าเธอจะแบ่งใจมาให้ฉันซักวัน . . .
นานแค่ไหนก็รอ